БИЗНЕС - ДЕНЕДЕ: ТЕНДІК ОҚИҒАЛАР. 1 БӨЛІМ

2024 Автор: Harry Day | [email protected]. Соңғы өзгертілген: 2023-12-17 15:48

Дене маған «рахмет» деп айтпайды

және кейде мені ауыртады

Ол үшін мен тауға шығамын,

Мен теңіз тұзына батамын

Р. Гернхардт

Дене өзін-өзі көрсету үшін қолайлы орын бола алады. Көптеген жасөспірімдер дене арқылы өз I -ін табуға және орнатуға тырысады, олардың кейбіреулері үшін бұл аштық немесе артық тамақтану, басқалары үшін - дененің зақымдануы немесе өзгеруі; қандай әдіс болса да, астарлы метафора: жеке басын іздеу, қабылдау мен тануға ұмтылу.

Дисморфофобия - бұл негізінен жасөспірімдердің ауруы, анорексия (анорексиялық жүйке мен булимия) сияқты тамақтанудың бұзылуын шектеулі дисморфофобиялық мания ретінде де қабылдауға болады: дене тым майлы, пішінсіз, ауыр. Өзін-өзі бағалау толығымен дене салмағына байланысты, ойлар сіздің өміріңізді қалай сәтті ұйымдастыру туралы емес, салмақ, тамақтану, диета ережелеріне байланысты.

Жасөспірім шақта жеке басын иеленуге қойылатын талаптар мен осы сәйкестілікке қауіп бірінші кезекте жыныстық дененің дамуында көрінеді, ол сәйкестендірумен байланысты алаңдаушылықты нақтылау объектісіне айналады. Екі жыныс да жыныстық жетілуге бұлшықет, май және қаңқаның ұқсас пропорциясымен кіреді, бірақ өте әр түрлі пропорцияда пайда болады. Бұл кезең жасөспірім үшін қиын сынақ болып табылады, оның өту сапасы адамның бүкіл кейінгі өміріне әсер етуі мүмкін.

Жасөспірімнің қорқынышы физикалық мазасыздық ретінде бастан кешіріледі, одан адам бір жағынан қатты зардап шегеді, бірақ екінші жағынан, жеке басын куәландыратын қорқыныш қаупімен салыстырғанда екі жамандықтың кішісін көрсетеді. Көбінесе мұндай алаңдаушылық қыздарда байқалады, алайда өз жынысына байланысты қорқыныш сезінетін жас жігіттер де зардап шегеді, бірақ жас жігіттер бұл туралы сирек және аз сөйлейді.

Жыныстық жетілу жылдамдығы жоғарылаған қыздарда қалыпты жетілген қыздарға қарағанда дене кемістігі туралы ойлар жиі кездеседі. Жас еркектерде, керісінше, дисморфофобияның дамуына қолайлы негіз жиі жыныстық дамудың кешігуі немесе жеткіліксіздігімен тежелуі болып табылады.

Дәрігерлерге үлкен ықыласпен және ықыласпен баратын және оңға және солға шағымданатын гипохондриядан айырмашылығы, дене дисморфиялық аурумен ауыратын жасөспірім жабылады, нарциссистік түрде сыртқы әлемнен бас тартады. Жасөспірім қорқыныш пен қорқынышпен бірге ұялудан азап шегеді. Ұят меншікті аспектілердің нашар, құнды емес және жеткіліксіз екенін білдіретін ауыр сезімді білдіреді. Көптеген зерттеулерде адамның ұялуға, өзін-өзі бағалаудың төмендігіне және сыртқы келбетіне алаңдаушылыққа бейімділігі алғаш рет бала кезінен ашылады, содан кейін олар кең әлеуметтік тәжірибемен өзгереді.

Дене дисморфиялық бұзылыстары бар адамдар көбінесе эмоцияға немқұрайдылықпен қарау, байланыстың әлсіздігі, қорқыту немесе сексуалдық зорлық -зомбылық сияқты әлеуметтік ұят тәжірибелеріне ұшырайтыны анықталды.

«… ұятты бастан кешірген адам өзін сырттан қабылдау арқылы екі есе артады, сонымен бірге қабылдайды және қабылдайды. Ол басқалардың көзімен өзінің бейнеленген Меніне қарайды».

Кейбір адамдар үшін олар сезінетін және басқаларға түсінікті ұятқа қарсы тұру қиын болуы мүмкін. Нәтижесінде, адамның ойлау қабілеті қайта бағыттала алады, ішке қарай басады және өзіне сыртқы көзқарастарын бақылауға тырысу үшін дененің сыртқы келбетін айнала бастайды. Осылайша, мінсіз денені құруға тырысуды басқа адамға мейірімділікпен қарауды ұсынуға болады.

Дисморфофобия жағдайында жасөспірімдер «сұмдық пішінді» мұрын немесе ауыз, ақымақ кең маңдай »,« кішкентай бойлы », маскүнемнің мұрны бар», «күлкілі қабақтар», «аяқтары майлы» деген сенімдерін білдіреді., «Кішкентай», «жіңішке» немесе «қисық» пенис, «ұсқынсыз қисық аяқтар», «ай, бет тәрізді жиіркенішті дөңгелек» және т., немесе олардың «ұсқынсыздығы» ерекше, «жиіркенішті», әлдеқайда ұсқынсыз екеніне талас.

возникновение «дефекта» объясняется по-разному. чаще всего подростки винят в этом «судьбу» или родителей: «уж такой уродливый уродился», «такая наследственность», «родители наградили», «родили чудовище», «уродка-мать родила уродку-дочь», «отец с матерью недосмотрели», «раскормили» и т. д.

при дисморфофобии в фантазии подростков матери несут ответственность за неправильное формирование их тела.

15-летняя девочка рассказывает, что вскоре после первой менструации у нее появился страх, что она больна раком брюшины. когда появлялись кровотечения, она злилась на мать, на которую она возложила ответственность за то, что она кровоточит. ругаясь, она требовала мать дать ей тампоны. она постоянно надевала по пять трусов, потому что у нее был панический страх, что внезапно начнется менструация и кровь потечет по ногам (по 2).

в следующем клиническом примере маниакально-неисправимые фантазии о слишком маленьком пенисе восходят к псевдоэдипальному овладению пенисом со стороны матери ребенка которому на тот момент было восемь лет (по 2).

господин н. 25 лет безработный живет с матерью, жалуется на сильное чувство стыда: «мой пенис недоразвит, он слишком маленький и тонкий, хотя у него бывает эрекция осчастливить женщину мне вряд ли удастся. страхи начались в возрасте 15 лет. мужчине очень трудно об этом говорить, только год назад он открылся своей матери. поскольку пенис слишком мал, из-за этого у него возникли проблемы в развитии, до 15 лет у него был широкий круг друзей, но потом он замкнулся в себе, поскольку «все говорили что я ничтожество». он едва мог выходить из дома («я не могу выносить взгляды людей так как они все обо мне знают). единственный стимул жить дальше - это операция. но уролог к которому он обратился отговорил его от этого, в германии таких операций не делают, но он надеется на операцию в одной из стран восточной европы.

его мать ревностная католичка, для которой сексуальность полное табу. родители часто ругались и когда они все же расстались мальчику было семь лет. отец контакта с сыном не поддерживал, мальчик жил в тесном контакте с матерью, помогал ей в трудностях. в возрасте восьми лет мать отвела мальчика к педиатру, озабоченная тем, что его пенис слишком мал (!). педиатр сказал, что половой орган может быть разного размера.

мужчина заполнял биографический опросник: «в семь лет я вступил в команду по хоккею. в душе надо мной смеялись товарищи по команде, потому что мой пенис был слишком мал. хотя я любил ледовый спорт, я оставил спорт год спустя. мать не знала настоящей причины. я помню стыд, который испытывал. в начальной школе я почти забыл, что мой член слишком маленький. с началом полового созревания я испытал сильный стыд, когда одноклассники смеялись над моим пенисом во время занятий по плаванию. я перешел в другую школу, но надо мной продолжали смеяться из-за того, что я никогда не ходил на плавание и не принимал душ с одноклассниками после урока физкультуры. я не мог выносить этот стыд и отстал почти по всем дисциплинам.

реже происхождение «уродства» связывается с дурными привычками («морщил лоб», «щурил глаза», «постоянно облизывал губы»), с внешними факторами («физическая травма повредила», «климат повлиял», «от жесткой воды кожа испортилась») или с какой-то серьезной болезнью («авитаминоз», «нарушение обмена веществ» и т. д.).

литература:

1. шнаккенберг н. мнимые тела, подлинные сущьности, 2017.

2. хирш м. это мое тело… и могу делать с ним что хочу, 2018.

3. коркина м.в. дисморфомания в подростковом и юношеском возрасте, 1984.

иллюстрации: эгон шиле, виллем де кунинг, томас канти, елена шумахер.