2024 Автор: Harry Day | [email protected]. Соңғы өзгертілген: 2023-12-17 15:49
Бас тарту - күнделікті өмірде бәріміз кездесетін эмоционалды жарақаттың ең көп тараған себебі. Бұрын бас тарту қаупі әлеуметтік шеңбермен немесе әлеуетті серіктестермен шектелген. Бірақ бүгінде электронды байланыс, әлеуметтік медиа мен танысу қосымшалары мыңдаған адамдармен байланыс орнатуға жол ашты. Және олардың барлығы біздің жазбаларды елемеуі, жағымсыз пікірлер қалдыруы немесе біздің ең тартымды фотоларға жауап бермеуі мүмкін - соңында бізді қайтадан бас тартқандай сезінеміз
Және бұл кішкентай нәрселер. Осы кішігірім көңілсіздіктерден басқа, бізде әлі де ауыр, өлімге әкелетін сәтсіздік қаупі бар. Ерлі -зайыптылар ажырасады, бастықтар қызметкерлерді жұмыстан шығарады, достар опасыздық жасайды, ал отбасы мен қоғам қолайсыз өмір салтын ұстанатындарды шығарады.
Үлкен бас тарту немесе қажетсіз бағалау - жалпы алғанда маңызды емес. Ол бәрібір ауырады және көбінесе біз күткеннен де ауырады.
Неге бұлай болып жатыр? Неліктен досымызға біздің отбасылық фотосурет ұнайтыны маңызды емес? Неліктен мұндай ұсақ -түйектер біздің көңіл -күйімізді бұзуы мүмкін? Неліктен мүлдем елеусіз болып көрінетін нәрсе бізді ренжітіп, өзімізге ренжітуге және әділетсіздік жасауға қабілетті?
Бұл шынымен ауырады - дәлелденген
Жауап, әдетте, физиологияда: ми осылай жұмыс істейді. Ғалымдар олардан соңғы рет біреудің бас тартқанын еске алуды сұрағанда, таңғажайып нәрсе ашылды. Бұл естеліктер физикалық ауырсыну кезінде мидың бірдей бөліктерін белсендірді. Сондықтан да кішігірім бас тартулар бізге қажет болғаннан да ауыр сезім береді. Бұл ауру шынайы, бірақ ол тек эмоциялар деңгейінде болады.
Бірақ денеде ештеңе болмайды. Неліктен біз ыңғайсыз бағдарламаланамыз?
Эволюциялық психологтар мұның бәрі алғашқы адамдар кезінде, аңшылар тірі қалу үшін тайпаларда өмір сүру керек болған кезде басталғанына сенімді. Жалғыз өмір сүру мүмкін емес еді, сондықтан тайпадан қуылу өлім жазасына тең болды. Нәтижесінде, адамдар механизмді ойлап тапты: олар өз тайпаластары теңізге лақтырып жіберу қаупін сезгенде, бастарында ескерту сигналы шырқалады. Бас тарту әсіресе қиын болған адамдар тайпада қалу және гендерін одан әрі беру үшін мінез -құлқындағы бір нәрсені өзгертуге мәжбүр болды.
Менің жеке прокурорым
к сожалению, самый серьезный урон – тот, который причинен самому себе. так уж складывается, что, когда нас бросает девушка или парень, или когда нас выбирают последними в состав команды на поле, естественной реакцией становится вовсе не желание пойти зализывать раны и заботиться о себе. вместо этого мы включаем потоки самокритики. мы себя обзываем, оплакиваем свои недостатки, презираем себя почем зря. другими словами, когда нашей самооценке и без того досталось, мы продолжаем еще больше ее разрушать. с эмоциональной точки зрения, это нездорово, это можно назвать психологическим саморазрушением – и, тем не менее, практически каждый вел себя так хотя бы однажды.
хорошая новость в том, что есть более полезные и эффективные способы реагировать на отказ. можно пресекать нездоровое поведение, облегчать свою эмоциональную боль и восстанавливать самооценку. например, так:
долой самокритику
очень заманчивой кажется возможность составить каталог собственных ошибок после того, как вас бросили. но стоп! пожалуйста, резюмируйте произошедшее на здоровье и формулируйте для себя, что надо будет сделать иначе в следующий раз. но нет совершенно никакого обоснования для того, чтобы быть к себе жестоким и несправедливым в этом процессе. сравните: «мне, пожалуй, стоит перестать думать о бывшем в следующий раз, когда соберусь на первое свидание!» или: «я полная идиотка!» что звучит разумнее?
еще одна распространенная ошибка – это воспринимать отказ как нечто личное, когда он таковым не является. большинство отказов, будь то в отношениях, работе или общении, вызваны обстоятельствами и «совместимостью» сторон. поэтому изнурительные поиски того, какие именно изъяны вашей личности привели к разрыву, не только не нужны, но и могут привести к ошибочным выводам.
я знаю, что я молодец
когда самооценка принимает на себя удары судьбы, важно себе напомнить о том, что именно вы можете предложить себе и другим (вместо того, чтобы думать о недостатках). лучший способ повысить свою ценность в собственных глазах после отказа – это усилить качества, которые вам в себе уже нравятся. составьте список хотя бы из пяти своих черт, которые вы можете назвать важными или привлекательными. они могут касаться умения строить отношения (например, вы умеете поддержать или всегда готовы прийти на помощь), дружбы (скажем, вы хороший слушатель или всегда помните о днях рождения) или работы (может, вы очень ответственны или тщательно соблюдаете корпоративную этику). затем выберете одно качество и напишите один-два абзаца (именно напишите, а не прокрутите в голове!) о том, почему оно может быть значимым для окружающих, и как бы его можно было ярче выразить в подходящей обстановке. это один из простых способов эмоциональной неотложной помощи, которая укрепляет самооценку, снимает эмоциональную боль и дает уверенность для того, чтобы двигаться дальше.
вперед к социальной принадлежности
мы существа социальные, и нам необходимо чувствовать себя нужными и ценными в глазах людей и групп, которые для нас имеют значение. когда нас отвергают, это сказывается на потребности в принадлежности: мы чувствуем себя неприкаянными, потерянными. поэтому нам стоит усиленно себе напоминать о том, что нас все-таки любят, нами дорожат. если коллеги не позвали вас на обед, устройте светский завтрак для институтских приятелей. если вашего ребенка обидел друг, придумайте для него развлечение, которое бы он мог разделить с кем-то еще из друзей, причем как можно раньше. а уж если после первого свидания вам не отвечают на сообщения, возьмите и позвоните бабушке – помните, что есть люди, которым становится светлее на душе от одного звука вашего голоса.
быть отвергнутым никогда не бывает легко. тем не менее, есть способы уменьшить степень урона, который наносят такие переживания вашей самооценке. берегите себя и помогайте себе быстрее перевернуть этот лист календаря, чтобы уверенно двигаться к новым победам.
Ұсынылған:
Өлім баланы бізден алады деп қорқамыз, біз оның өмірін аламыз
Бүгін мен қиын нәрсе туралы айтқым келеді, мен ойланғым келмейді. Балаларды қорғауға және оларға қамқорлық жасауға, олардың қауіпсіздігі, денсаулығы, адамгершілігі мен болашағы туралы ұмтылыстың көлеңкелі жағы бар. Қара магияның сеансы, содан кейін экспозиция Көптеген ресейлік ата -аналарды дүр сілкіндірген «Новая газетада» жасөспірімдердің суицидке қатысты әсерін басқа қалай сипаттауға болады?
Психолог сізбен 1 сағатта не істей алады және жасай алмайды. Және неге
«Айтыңызшы, егер психосоматика - псориаз болса, 1 психологиялық консультациядан өтудің мағынасы бар ма», «Бәрі ойдағыдай болуы үшін кейбір (сиқырлы) таблеткаларды ұсыныңыз» … «Маған бір нәрсе айтыңызшы, өтінемін». Бұл мен бұрын білмеген адамдардың нақты өтініштері.
Тітіркену. Біз мұны өзіміз шеше аламыз ба?
Қазіргі уақыттың асығыс жылдамдығы, бұрын белгісіз аурулар, болашаққа деген белгісіздік бізді тітіркендіргіш күйге қалдырады. Ал адам тітіркену мен наразылықты тастауға мәжбүр. Көбінесе - басқа адамға. Психологқа табиғи сұрақ туындайды:
Біз қалағанның бәріне қалай қол жеткізе аламыз?
Жаңа жыл қарсаңында өзіңізге тілек айту және жаңа мақсаттар қою әдетке айналған. Біз мұны бәріміз жасаймыз - біреу саналы түрде нақты, боялған нүкте, жоспар түрінде, ал біреу айқын арман емес, түсініксіз тілек түрінде. Өкінішке орай, біздің бәріміздің алдымызға көптеген мақсаттар мен тілектердің орындалмауы немесе орындалмауы жатады.
Неліктен бізге эмоциялар қажет және оларды өз пайдасына қалай қолдана аламыз?
Біздің өмірімізде біз үнемі қандай да бір эмоцияны сезінеміз. Олар біз үшін не және олармен не істеу керек? Міне бүгін мен сіздермен біргемін және бұл туралы айтқым келеді. Біздің эмоциялар бізге не болып жатқанын айтады - бұл біздің өмірімізде болып жатыр ма, бізге не қажет, неге біз жақсыбыз, немесе бұл мүлде емес.